Ernest Lawrence
| Ernest Lawrence | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 8 sierpnia 1901 Canton |
| Data i miejsce śmierci | 27 sierpnia 1958 Palo Alto |
| Zawód | fizyk |
 Multimedia w Wikimedia Commons |
Ernest Orlando Lawrence (ur. 8 sierpnia 1901 w Canton w Dakocie Południowej, zm. 27 sierpnia 1958 w Palo Alto w Kalifornii) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla za wynalezienie i udoskonalenie cyklotronu oraz za wyniki uzyskane przy jego użyciu, w szczególności odnoszące się do pierwiastków sztucznie promieniotwórczych.
Ukończył uniwersytet stanowy w Dakocie Południowej w 1922, trzy lata później otrzymując doktorat z Yale, gdzie pracował do 1927, między innymi prowadząc eksperymenty z efektem fotoelektrycznym.
W 1928 przyjął ofertę pracy na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, a już dwa lata później został profesorem tej uczelni.
Koncepcję nowej metody przyspieszania cząstek w cyklotronie opracował w 1929. W 1931 potencjał 1800 woltów pozwolił na nadanie jonom wodoru energii rzędu 80000 elektronowoltów w urządzeniu o średnicy 4,5 cala[1]. Kolejne udoskonalane modele były coraz większe i pozwalały na uzyskiwanie eksperymentów z cząstkami o większych energiach. W 1939 za te prace otrzymał Nagrodę Nobla.
W czasie II wojny światowej Lawrence przyłączył się do szeregu projektów które ostatecznie znalazły realizację w rozpoczęciu projektu "Manhattan". Był zwolennikiem elektromagnetycznej metody separacji wzbogaconego uranu; zaprojektował i zbudował calutron – wyspecjalizowaną odmianę spektometru masowego, służącą do pozyskiwania wzbogaconego uranu.
Po wojnie Lawrence był zwolennikiem i orędownikiem programów tzw. "Dużej Nauki", prowadząc kampanię na rzecz dotacji ze strony państwa na duże programy naukowe.
Pierwiastek o liczbie atomowej 103, odkryty w 1961, został nazwany na jego cześć lawrencium (Lr, Lorens).
Przypisy
