Nederlands voetbalelftal (mannen)

Nederland
Bijnaam	Oranje
Kledingsponsor	Nike
FIFA-ranglijst	6 1 (3 april 2025)
Hoogste ranking	1e (augustus 2011)
Laagste ranking	36e (augustus 2017)
Associatie	KNVB
Bondscoach	Ronald Koeman
Stadion	Johan Cruijff ArenA; Philips Stadion; Stadion Feijenoord; De Grolsch Veste
Meeste interlands	Wesley Sneijder (134)
Topscorer	Memphis Depay (54)
Wedstrijden
	Eerste interland:; België 1 – 4 Nederland ; (Antwerpen, België; 30 april 1905); Grootste overwinning:; Nederland 11 – 0 San Marino ; (Eindhoven, Nederland; 2 september 2011); Grootste nederlaag:; Engeland (am.) 12 – 2 Nederland ; (Darlington, Engeland; 21 december 1907)
Wereldkampioenschap
Optredens	11 (eerste keer: 1934)
Beste resultaat	Tweede plaats (1974, 1978, 2010)
Europees kampioenschap
Optredens	11 (eerste keer: 1976)
Beste resultaat	Winnaar (1988)
Finaleronde UEFA Nations League
Optredens	2 (eerste keer: 2019)
Beste resultaat	Tweede plaats (2019)

Het Nederlands voetbalelftal is een team van mannelijke voetballers dat Nederland vertegenwoordigt in interlandwedstrijden. Het team wordt ook wel "Oranje" genoemd, naar de kleur van het shirt, waarmee weer wordt verwezen naar de Nederlandse koninklijke familie Oranje-Nassau.

Het Nederlands elftal speelt zijn thuiswedstrijden doorgaans in Amsterdam, Rotterdam of Eindhoven. Nederland won het EK van 1988 en bereikte in 1974, 1978 en 2010 de finale van het WK. Geen ander land heeft zo vaak in een WK-finale gestaan zonder het toernooi ooit te hebben gewonnen. Verder won het team driemaal brons op de Olympische Spelen en werd het tweede tijdens de eerste editie van de UEFA Nations League. Het Nederlands elftal bereikte in augustus 2011 de eerste plaats op de FIFA-wereldranglijst, voor het eerst sinds de invoering daarvan in 1992. Het dieptepunt werd bereikt in augustus 2017, toen Nederland 36e stond.

Historie

Eerste interland

Het Nederlands elftal speelde zijn eerste officiële interland op 30 april 1905 tegen buurland België. In het Kiel Stadion in Antwerpen was de stand na reguliere speeltijd 1-1. Hierop werd verlengd. Voor Nederland scoorde Eddy de Neve driemaal in de extra tijd, nadat hij ook al het eerste doelpunt had gemaakt, en zo wist het Nederlands elftal onder leiding van Cees van Hasselt voor de ogen van zo'n achthonderd toeschouwers zijn eerste wedstrijd met 4-1 te winnen van de zuiderburen.^[1]

Olympische Spelen

Eerste interland van het Nederlands voetbalelftal, tegen België in Antwerpen (1-4). Achterste rij: secretaris van de Nederlands Elftalcommissie Van Hasselt, De Korver, Lutjens, Belgische official Havenith, Stom, Kessler, Stol, De Neve, grensrechter Willing. Voorste rij: Beeuwkes, Gleenewinkel Kamperdijk, Boomsma, Lotsij, De Vos.

In 1908 nam Nederland voor het eerst deel aan een officieel toernooi. Op de Olympische Spelen, die in Londen werden gehouden, werd een bronzen medaille verdiend door in de troostfinale met 2-0 van Zweden te winnen. Ook in 1912 werd een bronzen plak behaald. Na overwinningen op Zweden (4-3) en Oostenrijk (3-1) werd in de halve finale met 4-1 van Denemarken verloren. In de troostfinale werd Finland met 9-0 ruim verslagen, waarmee het brons veilig gesteld werd. Het eerstvolgende toernooi werd pas in 1920 gehouden vanwege de Eerste Wereldoorlog. Hier wist Nederland wederom een bronzen medaille te behalen. In de strijd om de 3e plaats werd met 3-1 verloren van Spanje. Finalist Tsjecho-Slowakije werd echter gediskwalificeerd, zodat Spanje alsnog de zilveren en Nederland de bronzen medaille kreeg uitgereikt. Op de daaropvolgende Spelen waar Nederland zich voor kwalificeerde, kwam het elftal nooit verder dan de vierde plaats.

Bioscoopjournaal uit april 1922. Voetbalwedstrijd tussen Nederland en Denemarken.
Bioscoopjournaal uit september 1947. In het Olympisch Stadion te Amsterdam wordt (in de regen) de voetbalwedstrijd Nederland-Zwitserland gespeeld (6-2). Aan Nederlandse kant (zwarte broeken) spelen mee: Joop Stoffelen; Hennie Möring; Piet Kraak; Henk Schijvenaar; Arie de Vroet; Henk van der Linden; Abe Lenstra; Kees Rijvers; Faas Wilkes; Gé van Dijk; Guus Dräger. Doelpunten van Lenstra, Wilkes, Rijvers en Dräger.
Bioscoopjournaal uit 1948. Voetbalwedstrijd Noorwegen – Nederland, eindstand 1-2. Aan Nederlandse kant spelen mee: Joop Stoffelen; Jeu van Bun; Piet Kraak; Rinus Terlouw; Arie de Vroet; Henk Schijvenaar; Cock van der Tuijn; Kees Rijvers; André Roosenburg; Faas Wilkes, Mick Clavan. Nederlandse doelpunten van Clavan en Van der Tuyn.
Bioscoopjournaal uit april 1948. In het Feyenoordstadion te Rotterdam wordt de voetbalwedstrijd Nederland-België gespeeld (2-2).

WK's en EK's

Nederlands elftal in 1971 voor de wedstrijd tegen Oost-Duitsland

Het Nederlands elftal onder leiding van de Engelse bondscoach Bob Glendenning begon in 1934 voor het eerst aan de kwalificatie voor het wereldkampioenschap voetbal, dat vier jaar eerder voor het eerst door de FIFA werd georganiseerd. Het elftal kwalificeerde zich voor de eindronde in Italië, maar kon na één wedstrijd zijn koffers alweer pakken door een 3-2 nederlaag tegen Zwitserland. Ook vier jaar later kwalificeerde het elftal zich, maar moest eveneens na één ronde alweer het toernooi verlaten doordat er na verlenging met 3-0 werd verloren van Tsjecho-Slowakije. Aan de kwalificatie voor de WK's van 1950 en 1954 nam de ploeg niet deel. Pas na invoering van de Eredivisie in 1956 schreef de ploeg zich weer in voor de kwalificaties. Intussen organiseerde de UEFA in 1960 voor het eerst het Europees kampioenschap voetbal, waarbij Nederland niet deelnam aan de kwalificatie voor het eerste toernooi.

Vanaf het 4e kwartaal van 1971 boekte het Nederlands elftal ongeveer een decennium lang constant goede resultaten. In de periode half 1972-eind 1973 wist Nederland zich voor het eerst weer voor een eindtoernooi te plaatsen: het WK 1974. Nederland speelde totaalvoetbal onder aanvoering van Johan Cruijff en onder leiding van Rinus Michels, die deze toen nog revolutionaire speelstijl voor het eerst hadden toegepast in hun gezamenlijke periode bij Ajax (1965-1971). In de periode half 1969-half 1974 wonnen Ajax en Feyenoord ook diverse Europese bekers (Ajax won liefst 3 maal op rij de Europacup I in de seizoenen 1970/71, 1971/72 en 1972/73). Op het WK van 1974 in Duitsland bereikte Nederland de finale, waar het onderuitging tegen gastland West-Duitsland (doelsaldo Nederland hele toernooi: +12 (15-3)). Twee jaar later kwam Nederland voor het eerst uit op een EK. In Joegoslavië verloor Nederland de halve finale met 3-1 na verlenging van Tsjechoslowakije, waarna Nederland in de troostfinale met een door rode kaarten en blessures noodgedwongen gewijzigd team met 2-3 na verlenging van het gastland won. Ondanks een zwakke start eind 1976, wist Nederland zich ook in de periode september 1976-oktober 1977 te kwalificeren, ditmaal voor het WK 1978. Ondanks het ontbreken van Johan Cruijff en Willem van Hanegem en een zwakke 1e ronde op het WK 1978 in juni, werd toen weer de finale bereikt, waarin Nederland ditmaal verloor van gastland Argentinië (3-1 na verlenging). De kwalificatiefase voor het EK 1980 tussen september 1978 en november 1979 verliep goed, met onder andere een uitzege tegen Zwitserland (1-3) en twee ruime thuiszeges tegen Oost-Duitsland (3-0) en Zwitserland (3-0). Op het EK van 1980 in juni, kwam de ploeg echter niet verder dan de eerste ronde (1-0 zege, 3-2 verlies, 1-1 gelijkspel). De periode oktober 1971-maart 1980 was dus over het algemeen zeer succesvol voor Oranje, met uitzondering van een flinke dip in de eerste 3 kwartalen van 1975. De gouden periode liep van augustus 1972-(juli) 1974, de zilveren periode van oktober 1975-november 1978, de bronzen periode van maart 1979-maart 1980/juni 1980. Bondscoaches waren achtereenvolgens Frantisek Fadrhonc, Rinus Michels, George Knobel, Jan Zwartkruis, Ernst Happel, en opnieuw Jan Zwartkruis. Assistent-trainer was Cor van der Hart (1973-half 1974). Enkele bekende spelers waren Johan Cruijff, Ruud Krol, Arie Haan, Johan Neeskens, Johnny Rep, Ruud Geels, Rob Rensenbrink, Wim Rijsbergen, Wim Jansen, Wim van Hanegem, Theo de Jong, Jan van Beveren, Willy van der Kuylen, Willy van de Kerkhof, René van de Kerkhof. Later vulden Kees Kist, Frans Thijssen, Jan Peters (NEC, AZ'67, 1954 geboren) en Tscheu La Ling de selectie van Oranje aan. Vanaf het WK 1978 werden Piet Wildschut, Ernie Brandts, Jan Poortvliet en Dick Schoenaker aan de selectie toegevoegd, die Nederland de benodigde impulsen gaven in de 2e ronde, waar het in de 1e ronde aan ontbrak. Als laatsten kwamen Huub Stevens, John Metgod, Simon Tahamata, Pierre Vermeulen, Ben Wijnstekers en Michel van de Korput bij de selectie, na het WK 1978.

Op de voor Nederland succesvolle jaren 70 volgde de periode half 1980-half 1986, waarin het elftal zich voor drie achtereenvolgende eindtoernooien steeds net niet wist te kwalificeren. Tussen september 1980 en februari 1981 lieten Jan Zwartkruis en diens opvolger Rob Baan enkele vrij jonge spelers debuteren: Joop Hiele, Pier Tol, Keje Molenaar en Romeo Zondervan, die echter geen blijvende keus zouden zijn; Nederland reduceerde door slechte resultaten in het 3de trimester van 1980 zijn kansen op deelname aan het WK 1982 sterk. Vanaf september 1981/maart 1982 begon bondscoach Kees Rijvers definitief met het bouwen van een jong team. Hij liet onder anderen Wim Kieft, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg, René van der Gijp, Jurrie Koolhof, Michel Valke en Ruud Gullit debuteren, nadat Edo Ophof in maart 1981 al had gedebuteerd. In 1983 voegden zich voorts nog Ronald Koeman, Erwin Koeman, Marco van Basten en Sonny Silooy bij de selectie. Pas in de periode oktober 1986-december 1987 kwalificeerde Nederland zich weer eens. 1988, het jaar waarin PSV de Europacup I won, was het elftal weer present op een eindtoernooi (EK 1988). Na een moeizame groepsfase werd gastland West-Duitsland met 2-1 verslagen in Hamburg, waarna Nederland in de finale opnieuw tegenover de Sovjet-Unie kwam te staan. Door doelpunten van Ruud Gullit en Marco van Basten en een gestopte strafschop van Hans van Breukelen won Nederland de wedstrijd met 2-0 en werd zodoende Europees kampioen.


25 juni 1988	Nederland	2 – 0 (1 – 0)	Sovjet-Unie	Opstelling Nederland:
Olympiastadion, München 72.308 toeschouwers Michel Vautrot	Ruud Gullit 33' Marco van Basten 54'			Van Breukelen, Van Aerle, Rijkaard, R. Koeman, Van Tiggelen, Vanenburg, Wouters, Mühren, E. Koeman, Van Basten, Gullit Bondscoach: Rinus Michels

Huis in Silvolde in oranje tijdens WK 2010

Op het WK in 1998 dat in Frankrijk werd gehouden bereikte het Nederlands elftal de halve finale, waar het na strafschoppen van Brazilië verloor. Op de EK's van 1992 en 1996 was Nederland ook al na een strafschoppenserie uitgeschakeld, hetgeen ook gebeurde op het EK in 2000 dat in eigen land werd gehouden. Ditmaal was het Italië dat in de halve finale vanaf elf meter beter was. Nederland had tijdens de wedstrijd ook al twee strafschoppen gemist.

Onder bondscoach Louis van Gaal liep Nederland in 2001 de kwalificatie mis voor het WK in 2002.

Oranje Penning 2014, ontworpen door Hennie Bouwe.

Het elftal rekende op het EK 2004 in Portugal af met het penaltysyndroom. In de kwartfinales werd van Zweden eindelijk gewonnen na een strafschoppenserie. In de halve finale was gastland Portugal echter de betere, waardoor de finale niet werd bereikt. Twee jaar later, op het WK 2006 in Duitsland werd Nederland opnieuw uitgeschakeld door Portugal, dit keer in de achtste finale. Op het EK 2008 werd Nederland in de kwartfinale uitgeschakeld door Rusland. Op het WK 2010 in Zuid-Afrika werd de finale gehaald. De eerste zes wedstrijden werden binnen 90 minuten gewonnen. De finale zelf werd van Spanje na verlenging verloren met 0-1. Het EK 2012 dat daarop volgde eindigde in een deceptie. Hoewel de kwalificatie redelijk vlekkeloos verliep, verloor Nederland op het eindtoernooi alle drie de groepswedstrijden waardoor het gelijk uitgeschakeld was. Na dit EK stapte Bert van Marwijk op en keerde Van Gaal terug als bondscoach. Onder zijn leiding bereikte Nederland op het wereldkampioenschap voetbal 2014 de halve finale, waarin werd verloren van Argentinië; in de daaropvolgende troostfinale won Nederland van gastland Brazilië, waardoor Nederland derde werd op het WK 2014. De Koninklijke Nederlandse Munt bracht ter ere van het WK voetbal in Brazilië een herdenkingspenning uit voor het oranje elftal.

Na het WK 2014 liep het Nederlands elftal onder bondscoach Danny Blind (en Guus Hiddink voor zijn ontslag) in 2015 de kwalificatie voor het EK 2016 mis. Dit was het eerste EK waarop Nederland ontbrak sinds dat van 1984. Ook liep het Nederlands elftal onder bondscoach Dick Advocaat (en Danny Blind voor zijn ontslag) in 2017 de kwalificatie voor het WK 2018 in Rusland mis.

Pas op het EK 2020 zou het Nederlands elftal weer van de partij zijn op een eindronde, nadat het onder leiding van bondscoach Ronald Koeman had geplaatst. Vanwege de coronapandemie werd het toernooi echter een jaar uitgesteld en was Koeman inmiddels hoofdtrainer geworden van Barcelona. Zijn opvolger Frank de Boer was daardoor de eindverantwoordelijke op het EK 2020. Hij mocht, vanwege de pandemie en kans op besmettingen, 26 spelers selecteren. Voor het eerst werden er twee tieners in de definitieve selectie van een eindtoernooi opgenomen; Jurriën Timber en Ryan Gravenberch. Nederland kwam de groepsfase eenvoudig door met drie overwinningen, maar werd in de achtste finale teleurstellend uitgeschakeld door Tsjechië. De Boer stapte daarna, twee dagen na het toernooi, op.

Nederland kwalificeerde zich onder de nieuwe bondscoach Louis van Gaal voor het Wereldkampioenschap voetbal 2022 en werd in de groepsfase ingedeeld in groep A, samen met gastland Qatar, Senegal en Ecuador. Het behaalde 7 punten in zijn groep en werd zodoende groepswinnaar. In de achtste finale speelde Nederland tegen de Verenigde Staten waarvan ze wonnen. Nederland werd in de kwartfinale uitgeschakeld door de latere kampioen Argentinië na een strafschoppenreeks (4-3).

Na het WK 2022 werd van Gaal opgevolgd door Ronald Koeman, die aan zijn tweede periode bij het Nederlands elftal begon. Nederland kwalificeerde zich na het behalen van de tweede plek in Poule B van de kwalificatieronde rechtstreeks voor het EK 2024 in Duitsland. Op het eindtoernooi kwam Nederland uit in Poule D en kwalificeerde het zich als de beste nummer drie van de poulefase voor de knockoutfase na een overwinning op Polen (1-2), een gelijkspel tegen Frankrijk (0-0) en een nederlaag tegen Oostenrijk (3-2). In de achtste finale werd Roemenië (0-3) verslagen en in de kwartfinale Turkije (2-1). Nederland werd in de halve finale uitgschakeld door Engeland (1-2).

Prestaties op eindrondes

Wereldkampioenschap

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal mannen
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960	Niet deelgenomen
1964	Niet gekwalificeerd
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Derde	2	1	0	1	4	5	(Kwal.)
1980	1e ronde	3	1	1	1	4	4	(Kwal.)
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Winnaar	5	4	0	1	8	3	(Kwal.)
1992	Halve finale	4	2	2	0	6	3	(Kwal.)
1996	Kwartfinale	4	1	2	1	3	4	(Kwal.)
2000	Halve finale	5	4	1	0	13	3
2004	Halve finale	5	1	2	2	7	6	(Kwal.)
2008	Kwartfinale	4	3	0	1	10	4	(Kwal.)
2012	Groepsfase	3	0	0	3	2	5	(Kwal.)
2016	Niet gekwalificeerd
2020	Achtste finale	4	3	0	1	8	4	(Kwal.)
2024	Halve finale	6	3	1	2	10	7	(Kwal.)
2028	Kwalificatie nog niet begonnen
2032	Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal	11/16	44	23	9	12	74	46

Olympische Spelen

Jaar	Organiserende stad	Prestatie Nederland	Meer informatie
1908	Londen	Derde plaats	Hoofdartikel
1912	Stockholm	Derde plaats	Hoofdartikel
1920	Antwerpen	Derde plaats	Hoofdartikel
1924	Parijs	Vierde plaats	Hoofdartikel
1928	Amsterdam	Eerste ronde	Hoofdartikel
1948	Londen	Eerste ronde	Hoofdartikel
1952	Helsinki	Voorronde	Hoofdartikel
2008*	Peking	Kwartfinale	Hoofdartikel

Enkel de toernooien waar Nederland zich voor wist te kwalificeren zijn weergegeven.
* N.B. In 2008 deed niet het standaard Nederlands elftal mee, maar het Nederlands elftal tot 23, aangevuld met enkele dispensatiespelers.

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018/19	A	2e	8	4	1	3	11	6
2020/21	A	6e	6	3	2	1	7	4
2022/23	A	4e	8	5	1	2	18	13
2024/25	A	6e	8	2	5	1	18	12

FIFA-wereldranglijst

Hieronder volgt de positie op de FIFA-wereldranglijst aan het eind van elk kalenderjaar.^[2]

1992	1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024
7	7	6	6	9	22	11	19	8	8	6	4	6	3	7	9	3	3	2	2	8	9	5	14	22	20	14	14	14	10	6	6	7

Spelersrecords

Meeste interlands

	Naam	Positie	Carrière	Interlands	Doelpunten
1	Wesley Sneijder	Middenvelder	2003–2018	134	30
2	Edwin van der Sar	Keeper	1995–2008	130	0
3	Frank de Boer	Verdediger	1990–2004	112	13
4	Rafael van der Vaart	Middenvelder	2001–2013	109	25
5	Daley Blind	Verdediger	2013–2024	108	3
6	Memphis Depay	Aanvaller	2013–heden	106	54
Giovanni van Bronckhorst	Verdediger	1996–2010	106	6
8	Dirk Kuijt	Aanvaller	2004–2014	104	24
9	Robin van Persie	Aanvaller	2005–2017	102	50
10	Phillip Cocu	Middenvelder	1996–2006	101	10

■ Nog actief als voetballer

Laatst bijgewerkt: 12 oktober 2025

Meeste doelpunten

	Naam	Carrière	Doelpunten	Interlands	Doelpunt/Interland
1	Memphis Depay	2013–heden	54	106	0,51
2	Robin van Persie	2005–2017	50	102	0,49
3	Klaas-Jan Huntelaar	2006–2015	42	76	0,55
4	Patrick Kluivert	1994–2004	40	79	0,51
5	Dennis Bergkamp	1990–2000	37	79	0,47
Arjen Robben	2003–2017	37	96	0,39
7	Faas Wilkes	1946–1961	35	38	0,92
Ruud van Nistelrooij	1998–2011	35	70	0,50
9	Abe Lenstra	1940–1959	33	47	0,70
Johan Cruijff	1966–1977	33	48	0,69

■ Nog actief als voetballer

Laatst bijgewerkt: 12 oktober 2025

Meeste keren de nul gehouden

Edwin van der Sar is de speler die het vaakst de nul hield.

	Naam	Carrière	De nul gehouden	Interlands	De nul/Interland
1	Edwin van der Sar	1995–2008	72	130	0,55
2	Hans van Breukelen	1980–1992	34	73	0,47
3	Maarten Stekelenburg	2004–2021	29	63	0,46
4	Jasper Cillessen	2013–2023	28	65	0,42
5	Piet Schrijvers	1971–1984	20	46	0,43
6	Jan van Beveren	1967–1977	16	32	0,50
7	Jan Jongbloed	1962–1978	14	24	0,58
Ed de Goey	1992–1998	14	31	0,45
9	Eddy Pieters Graafland	1957–1967	12	47	0,26
10	Bart Verbruggen	2023–heden	10	24	0,42

■ Nog actief als voetballer

Laatst bijgewerkt: 12 oktober 2025

Coaches

Ronald Koeman werd op 1 januari 2023 aangesteld als bondscoach als opvolger van Louis van Gaal. Hij tekende een contract tot en met het WK van 2026.

Meeste wedstrijden

	Naam	Periode(s)	Duels	Winst	Winst %
1	Bob Glendenning	1923, 1925–1940	87	36	41,38
2	Louis van Gaal	2000–2001, 2012–2014, 2021–2022	63	40	64,49
3	Dick Advocaat	1992–1994, 2002–2004, 2017	62	37	59,68
4	Ronald Koeman	2018–2020, 2023–	54	30	55,56
5	Rinus Michels	1974, 1984, 1986–1988, 1990–1992	53	30	56,60
6	Marco van Basten	2004–2008	52	35	67,31
Bert van Marwijk	2008–2012	52	34	65,38
8	Guus Hiddink	1995–1998, 2014–2015	49	26	53,06
9	Elek Schwartz	1957–1964	49	19	38,78
10	Jaap van der Leck	1949–1954	29	5	17,24

■ Huidige coach

Laatst bijgewerkt: 12 oktober 2025

Huidige selectie

Spelers

De volgende spelers maken deel uit van de definitieve selectie voor de WK-kwalificatiewedstrijden wedstrijden tegen Polen (14 november) en Litouwen (17 november).

Statistieken bijgewerkt t/m de wedstrijd Nederland - Finland (4 – 0) van 12 oktober 2025.

Nr.	Naam	Wed.	Dlpnt.	Huidige club	Debuut
Doel
	Bart Verbruggen	24	0	Brighton & Hove Albion	2023
	Mark Flekken	10	0	Bayer Leverkusen	2022
	Robin Roefs	0	0	Sunderland AFC	n.v.t.
Verdediging
	Virgil van Dijk	86	11	Liverpool FC	2015
	Denzel Dumfries	69	11	Internazionale	2018
	Nathan Aké	56	5	Manchester City	2017
	Matthijs de Ligt	51	2	Manchester United	2017
	Jurriën Timber	21	0	Arsenal FC	2021
	Lutsharel Geertruida	17	0	Sunderland AFC	2023
	Micky van de Ven	16	1	Tottenham Hotspur	2023
	Jan Paul van Hecke	7	0	Brighton & Hove Albion	2024
	Quilindschy Hartman	5	1	Burnley FC	2023
Middenveld
	Frenkie de Jong	62	2	FC Barcelona	2018
	Xavi Simons	31	5	Tottenham Hotspur	2022
	Tijjani Reijnders	27	5	Manchester City	2023
	Ryan Gravenberch	23	1	Liverpool FC	2021
	Jerdy Schouten	14	0	PSV	2023
	Quinten Timber	7	1	Feyenoord	2024
	Luciano Valente	0	0	Feyenoord	n.v.t.
Aanval
	Memphis Depay	106	54	SC Corinthians	2013
	Wout Weghorst	49	14	AFC Ajax	2018
	Donyell Malen	47	12	Aston Villa	2019
	Cody Gakpo	44	18	Liverpool FC	2021
	Noa Lang	13	2	SSC Napoli	2021
	Justin Kluivert	10	0	AFC Bournemouth	2018

Recent opgeroepen

De volgende spelers zijn het afgelopen jaar opgeroepen voor het elftal en zijn nog beschikbaar, maar zaten niet bij de laatste selectie of zijn afgevallen nadat ze geselecteerd zijn.

Voor het laatst bijgewerkt op 7 november 2025.

Naam	Wed.	Dlpnt.	Huidige club	Laatste oproep
Doel
Kjell Scherpen	0	0	Union Sint-Gillis	Malta thuis, 10 juni 2025
Nick Olij	0	0	PSV	Malta thuis, 10 juni 2025
Verdediging
Jeremie Frimpong	14	1	Liverpool FC	Finland thuis, 12 oktober 2025
Stefan de Vrij	77	4	Internazionale	Finland thuis, 12 oktober 2025
Jorrel Hato	6	0	Chelsea FC	Malta thuis, 10 juni 2025
Ian Maatsen	1	1	Aston Villa	Spanje thuis, 23 maart 2025
Middenveld
Teun Koopmeiners	25	3	Juventus FC	Finland thuis, 12 oktober 2025
Sem Steijn	1	0	Feyenoord	Litouwen uit, 7 september 2025
Mats Wieffer	14	1	Brighton & Hove Albion	Malta thuis, 10 juni 2025
Kenneth Taylor	5	0	AFC Ajax	Spanje thuis, 23 maart 2025
Aanval
Mexx Meerdink	0	0	AZ	Finland thuis, 12 oktober 2025
Brian Brobbey	8	1	Sunderland AFC	Spanje thuis, 23 maart 2025

Staf

Functie	Naam	Sinds	Contract	Vorige club
Technische staf
Bondscoach	Ronald Koeman	2023	2026	Barcelona
Assistent-trainers	Wim Jonk	2024	2026	Volendam
Erwin Koeman	2023		Beitar Jeruzalem
Keeperstrainer	Patrick Lodewijks	2023		Everton
Teammanagers	Rens Elbertsen	2023
Brecht Kramer	2023
Medische- & Performance staf
Hoofd Medisch & Performance	Edwin Goedhart
Performance trainers	Luc van Agt
Jan Kluitenberg	2023
René Wormhoudt	2012		Ajax
Performance analisten	David van Maurik	2020		Feyenoord
Steijn Spreij
Fysio- en manueel therapeut	Gert-Jan Goudswaard
Masseur	Rob Koster
Bondsarts	Piet Bon
Orthopedisch chirurg	Rien Heijboer
Overige staf
Hoofd Analyse	Max Reckers	2022		Ajax
Analisten	Gert Aandewiel	2019		Quick Boys
Dennis Demmers	2019		Twente
Cees Lok	2019		Bennekom
Persvoorlichter	Samuël Sanches	2025		Feyenoord
Materiaalmannen	Rob Koster
Arend de Kruijf
Jesse de Vente	2023		Feyenoord

Laatste update: 20 februari 2025

Erelijst

Een overzicht van de gewonnen prijzen en medailles.

Sneijder en Van der Vaart verloren in 2010 de finale van Spanje.

Competitie	Winnaar	Runner-up	Derde
Aantal	Jaren	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren
Intercontinentaal
Wereldkampioenschap			3×	2 1974, 1978, 2010	1×	3 2014
Olympische Spelen					3×	3 1908, 1912, 1920
Continentaal
Europees kampioenschap	1×	1 1988			1×	3 1976
UEFA Nations League			1×	2 2019

Interlands

De interlands in de onderstaande tabellen zijn wedstrijden van vriendschappelijke ontmoetingen of toernooien tot ± 12 maanden geleden. Ook de toekomstige interlands van het huidige jaar zijn hier te vinden. Wedstrijden voor een EK/WK hebben op deze pagina een apart stuk of zijn terug te vinden in het uitgebreide overzicht.

Datum	Competitie	Tegenstander	Locatie	Uitslag	Doelpuntenmakers
16-11-2024	Nations League 2024/25	Hongarije	Johan Cruijff ArenA, Amsterdam	4 – 0	21' Weghorst 1-0 (pen.), 45+12' Gakpo 2-0 (pen.), 64' Dumfries 3-0, 86' Koopmeiners 4-0
19-11-2024	Bosnië en Her.	Bilino Polje, Zenica	1 – 1	24' Brobbey 0-1, 67' Demirović 1-1
20-03-2025	Spanje	Stadion Feijenoord, Rotterdam	2 – 2	9' Williams 0-1, 28' Gakpo 1-1, 46' Reijnders 2-1, 90+3' Merino 2-2
23-03-2025	Spanje	Estadio Mestalla, Valencia	3 – 3 (5 – 4 ns)	8' Oyarzabal 1-0 (pen.), 54' Depay 1-1 (pen.), 67' Oyarzabal 2-1, 79' Maatsen 2-2, 103' Yamal 3-2, 109' Simons 3-3 (pen.)
07-06-2025	WK-kwalificatie 2026	Finland	Olympiastadion, Helsinki	0 – 2	6' Depay 0-1, 23' Dumfries 0-2
10-06-2025	Malta	Euroborg, Groningen	8 – 0	9' Depay 1-0 (pen.), 16' Depay 2-0, 20' Van Dijk 3-0, 61' Simons 4-0, 74' Malen 5-0, 78' Lang 6-0, 80' Malen 7-0, 90' Van de Ven 8-0
04-09-2025	Polen	Stadion Feijenoord, Rotterdam	1 – 1	28' Dumfries 1-0, 80' Cash 1-1
07-09-2025	Litouwen	Dariaus- en Girėnostadion, Kaunas	2 – 3	11' Depay 0-1, 33' Q. Timber 0-2, 36' Gineitis 1-2, 43' Girdvainis 2-2, 63' Depay 2-3
09-10-2025	Malta	Ta' Qalistadion, Ta' Qali	0 – 4	12' Gakpo 0-1 (pen.), 49' Gakpo 0-2 (pen.), 57' Reijnders 0-3, 90+3' Depay 0-4
12-10-2025	Finland	Johan Cruijff ArenA, Amsterdam	4 – 0	8' Malen 1-0, 17' Van Dijk 2-0, 38' Depay 3-0, 84' Gakpo 4-0
14-11-2025	Polen	Nationaal Stadion, Warschau	–
17-11-2025	Litouwen	Johan Cruijff ArenA, Amsterdam	–